Waarom zijn wij vrij van de zonde?

Soms kan ik best goed begrijpen dat mensen die geen christen zijn, niet snappen waarom wij wel christen zijn. Ik kan wel inzien dat het voor anderen niet heel leuk klinkt, met de tien geboden en de hel en dat soort minder leuke dingen.. maar ook met al die verhalen die op het eerste gezicht zo onlogisch klinken, het verhaal van Noach, het verhaal van Mozes met het volk in de woestijn, maar vooral het verhaal van Jezus. Als ik vertel dat Jezus zonder zonden was dan kunnen mensen dat nog wel ongeveer geloven, maar het gedeelte dat Hij voor onze zonden gestorven is en dat wij daarom vrij zijn, dat is heel ingewikkeld om uit te leggen!
Mensen begrijpen niet waarom wij onze zonden op iemand anders af zouden mogen schuiven, want Jezus is dus gestorven, omdat WIJ verkeerde dingen hebben gedaan! En dan zou God het ook nog ok vinden dat wij in de hemel komen, omdat Zijn eigen Zoon, die geen zonden had gedaan, gestorven is..? Wij kunnen onze schuld toch niet zomaar aan iemand anders geven? Je moet de gevolgen van je eigen keuzes dragen!
Tja.. leg dan maar eens aan iemand uit dat dit allemaal wel klopt, maar dat Jezus zo genadig is dat Hij toch onze zonden wilde dragen. En dat wij toch geen slechte mensen zijn omdat we onze zonden niet zelf dragen, maar ze aan iemand anders geven.
Ik wist nooit hoe ik dat moest uitleggen, tot ik een tijdje terug zo’n gesprek met een jongen had en tijdens een fietstochtje van school naar huis aan God vroeg wat ik hier toch mee moest. Gelukkig gaan God’s gedachten veel dieper dan ons en is Hij veel intelligenter dan wij :D
Hij vertelde me deze gelijkenis en ik vond het wel n mooie uitleg!

Er was eens een jongen. Hij woonde samen met zijn lieve ouders in een mooi huis en hij was gelukkig.
Tot op de dag dat hij zijn voetbal door het raam van de buren schoot. Zijn buren hadden net een nieuw raam met drie dubbel glas en ingegraveerde olifanten. Conclusie: hij was hen 2 miljoen schuldig.
De jongen had geen idee hoe hij dat moest gaan oplossen.
De volgende dag besloot zijn vader naar de buren te gaan en hij betaalde het geld. Hierdoor had de jongen twee keuzes.
Zijn eerste keuze was dat hij het niet accepteerde dat zijn vader het geld had betaald, omdat zijn vader niet schuldig was voor de daden van zijn zoon. Er bleef nog maar één manier over om het geld toch te kunnen betalen, namelijk profvoetballer worden. De jongen begon non-stop te trainen en tijdens zijn trainingen schoot hij nog 5 keer de bal door het raam van de buren. Al het geld wat hij bezat werd door de buren opgeëist. logisch, want ze hadden er recht op, maar hierdoor kon hij geen nieuwe schoenen kopen of een goede trainer betalen en werd hij nooit een echte profvoetballer.
Uiteindelijk was hij oud en hij besefte dat hij zijn schuld nooit zou kunnen afbetalen en hij bedacht dat hij bijna zijn hele leven lang ongelukkig was geweest en niet eens zijn doel had bereikt.
Maar er was ook een tweede keuze, de zoon accepteert de geweldige daad van zijn vader, omdat hij beseft dat hij de schuld nooit zelf zal kunnen betalen. Hij is hem ontzettend dankbaar dat hij het geld heeft betaald en hij doet zijn best om de bal niet nog eens door het raam van de buren te schieten. Zijn vader houdt van hem en hij van zijn vader. Op een dag vraagt de jongen zich af waarom zijn vader het geld betaald had voor hem, dus hij gaat naar hem toe en vraagt het hem. Zijn vader antwoordt: ‘het was veel geld en ik vond het natuurlijk niet makkelijk om het weg te geven, maar ik houd zoveel van je dat ik het voor je over heb! Ik wil niet dat jij ongelukkig bent!’
Uiteindelijk werd de zoon oud en hij besefte wat een geweldig bedrag zijn vader voor hem had weggegeven, hij bedacht dat hij zijn leven lang gelukkig was geweest en dat hij dat volledig aan zijn vader te danken had.
Wat is nu de beste keus voor deze jongen? Moet hij zelf gaan proberen zijn fouten goed te maken, terwijl hij eigenlijk al weet dat dit hem nooit zal lukken? Is hij een slecht mens als hij niet zelf zijn straf draagt maar accepteert wat zijn vader voor hem heeft gedaan? Of is het juist niet goed als hij het geschenk van zijn vader weigert te accepteren, want zijn vader heeft wel heel wat voor hem overgehad?